Այսօր Մամուլի ազգային ակումբը ՀՀ-ում Լեհաստանի Հանրապետության դեսպանության աջակցությամբ անցկացրեց հասարակական-քաղաքական քննարկում՝ «Հայաստանի արտաքին քաղաքական մարտահրավերները. Վիլնյուսից հետո» թեմայի շուրջ: Քննարկմանը մասնակցեցին «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցության վարչության անդամ, մամլո խոսնակ Անժելա Խաչատրյանը, ՀՀՇ գործադիր քարտուղար Կարեն Կարապետյանը, «Ժառանգություն» կուսակցության ներկայացուցիչ Ստեփան Սաֆարյանը, «Հրապարակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Արմինե Օհանյանը և հասարակական-քաղաքական գործիչ Լարիսա Ալավերդյանը:
«Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցության վարչության անդամ, մամլո խոսնակ Անժելա Խաչատրյանն ասաց, որ Վիլնյուսում կայացած Արևելյան գործընկերության երրորդ գագաթնաժողովի ընթացքում ակնհայտ դարձավ, որ վիլնյուսյան գագաթնաժողովի և ՀՀ-ԵՄ հարաբերությունների ապագայի վերաբերյալ իրենց հոռետեսությունը տեղին էր, քանի որ նրա խոսքով՝ «ՀՀ իշխանությունների «և և»-ի քաղաքականությունը Վիլնյուսում ոչ ևս եղավ»: Նա հիշեցրեց, որ իշխանական ուժերի հռչակած և-և-ի քաղաքականությանը եվրոպական կողմն ակնհայտորեն պատրաստ չէր, քանի որ դա նոնսենս էր, և դա երևաց ՀՀ-ի նկատմամբ եվրոչինովնիկների վերաբերմունքից:
«ՀՀ իշխանությունները Վիլնյուսում զբոսաշրջիկի նման էին, որևէ վերաբերմունք նրանց նկատմամբ չեղավ, ինչպես, օրինակ, Ուկրաինայի պարագայում, քանի որ Հայաստանը հայտարարեց ՄՄ-ին միանալու ցանկության մասին, իսկ Ուկրաինան հրաժարվեց այս փուլում ստորագրել ԱՀ/ԽՀԱԱԳ պայմանագիրը, բայց չհայտարարեց, թե գնում է ՄՄ: Ակնհայտ է, որ հնարավոր չէր լինել ՄՄ-ում և միանալ ԱՀ/ԽՀԱԱԳ պայմանագրին, այսինքն՝ լինել մի տնտեսական բլոկում և ստորագրել մեկ այլ տնտեսական բլոկի պայմանագիր:
Վիլնյուսում էական ոչինչ չունեցանք, ունեցանք դեկլարատիվ բնույթի հայտարարություն: Ցավալիորեն, երեքուկես տարվա բանակցություններից հետո եղավ հայտարարություն հայտարարության համար, «ձեռքի հետ» հայտարարություն»,- նման տեսակետ հայտնեց կուսակցության խոսնակը:
Անդրադառնալով այս քաղաքականությունից բխող մարտահրավերներին՝ նա ասաց, որ ՀՀ-ն, միանալով ՄՄ-ին, զրկվում է տնտեսական մեծ հնարավորություններից՝ եվրոպական շուկա մուտք գործելուց, որի ազդեցությունը հայաստանյան տնտեսության վրա նկատելի էր լինելու տարիների ընթացքում:
Անժելա Խաչատրյանի բնորոշմամբ, մեկ այլ մարտահրավեր էր Հայաստանի համար անմիջապես Վիլնյուսից հետո ՌԴ նախագահ Պուտինի պետական այցը ՀՀ: Նրա խոսքով՝ այցի ընթացքում պարզ դարձավ, թե ում տարածքն է ՀՀ-ն՝ դրանով իսկ վերցնելով մեր տնտեսական վերջին էներգետիկ կարևորագույն ռեսուրսներից մեկը՝ «ՀայՌուսգազարդ» ընկերությունում ՀՀ-ի 20 % բաժնեմասը:
«Ասում էին, թե ո՞ւմ է պետք այդ քսան տոկոսը, վնասով աշխատող է ընկերություն է և այլն, բայց դա վերահսկողության կարևորագույն լծակ էր, այդ 20 տոկոսով հայկական կողմը կարող էր վերահսկել այդ ընկերության հետագա վաճառքը:
Ժողովրդին խաբում են գազի գներով, բայց այստեղ էլ մենք դրական առաջընթաց չենք ունենում: Ակնհայտ է, որ բացի կորուստներից՝ այլ որևէ առաջընթաց չի գրանցվում և գրանցվելու:
Վիլնյուսում կնքված հայտարարության մեջ նշված էր, որ ԱՀ/ԽՀԱԱԳ պայմանագրերը չեն ստորագրվելու ՀՀ-ի հետ, քանի որ ՀՀ-ն ունի միջազգային նոր հանձնառություններ: Դա փաստում է, որ ԵՄ-ն այս պահի դրությամբ ՀՀ-ի հետ աշխատանքը շարունակելու մտադրություն չունի, այնինչ Ուկրաինայի դեպքում ԵՄ ներկայացուցիչներն ասացին, որ համաձայնագրերը դրված են սեղանին և սպասում են ստորագրությանը: Այստեղ է Հայաստանի ու Ուկրաինայի տարբերությունը»,- մեկնաբանեց Անժելա Խաչատրյանը՝ ակնարկելով չհամեմատել Ուկրաինան Հայաստանի հետ:
Տեսանյութը կարող եք դիտել այստեղ:
